Shiny Happy People

Mijn dagen in Cambodja zitten er alweer bijna op. En ik zal Cambodja met haar duizende mooie, welgemeende glimlachen missen. Ondanks dat het land pas sinds kort rustig is en het grootste gedeelte van de bevolking ver onder de armoede grens leeft, blijven de meeste Cambodjanen altijd vriendelijk en vrolijk.
Een gloriuose maar ook tragische geschiedenis en een ingewikkelde toekomst. Het land wordt geregeerd door zakkenvullers waarvan een deel voormalig Khmer Rouge leden. Ik ben heel benieuwd naar het Cambodja in 2026-2036.

Vanuit Phnom Penh heb ik een locale bus genomen naar Battambang, een plaatsje een stuk noordelijker. Daar kwam ik na ongeveer 7 uur aan. Ik werd door een vriendelijke en goed Engels sprekende tuk tuk chauffeur meegenomen naar het centrum. Hij had die middag een groep van drie andere mensen die naar de tempels en de vleermuizen/killing cave gingen. Daar heb ik me bij aangesloten waardoor het voor mij betaalbaar werd om die kant op te gaan. Ik wilde vooral de vleermuizen uit zien vliegen. Maar ik was er nu toch dus ben ik ook maar even naar de tempel en in de killing cave geweest. Het woord zegt het al, de killingcave was een grot waar de Khmer Rouge de gevangen uit de tempel vermoorden en de lichamen dumpte.
Rond 18.00 uur was het tijd voor de vleermuizen om uit te vliegen. Een heel gaaf gezicht en ongelooflijk dat er zoveel vleermuizen in één grot zitten!
De volgende dag ben ik met Sandra uit Duitsland op de bamboo trein gestapt, een soort bamboo vlot alleen dan op een rails. Een kort stukje heen en weer maar wel heel groen en heel veel vlinders.

Die middag de bus naar Siem Reap. Daar ben ik met een oud-medewerker van de Haagse Hogeschool en zijn collega's naar de verborgen tempels van Angkor geweest. En ze waren echt verborgen! Door bosjes en over zandpaden met een scooter, een heel avontuur. Maar het was een erg leuke dag en...zonder andere toeristen en geen $20,00 entree!
Met een meisje uit Canada (naam kwijt) ben ik natuurlijk ook nog een dagje naar de grotere tempels geweest, met Angkor Wat bij zonsopgang. Het is zo bijzonder om deze bouwerken in het echt te zien.

De volgende dag weer heel vroeg op voor mijn "7 uur" durende busrit naar Kratie. Dat werd 12 uur, de 5 Cambodjaanse uurtjes denk ik dan maar.
Kratie was een leuk plaatsje,  daar heb ik een kajaktour gemaakt op de Mekong. Erg tof was de Flooded forest, nu niet zo ver onderwater maar daardoor kon je goed de wortels van de bomen zien. Als afsluiter hebben we nog een aantal van de 85 resterende Irrawaddy dolfijnen gezien. Ik was heel blij dat ik niet op één van de 20 motorbootjes zat, die de dolfijnen de hele dag opjagen.

En toen was het tijd om te vertrekken naar Mondulkiri.
In dezelfde bus zaten Valentine uit Frankrijk en Stefanie uit Oosterijk, met hen heb ik mijn tijd in Mondulkiri doorgebracht. Er waren geen hostels dus hebben we een kamer gedeeld. Ook hebben we met zijn drieen een dagtrek gedaan door de jungle. De trek was erg interessant met vooral mooie watervallen, geen olifanten. Er zijn veel organisatie die een dag met olifanten aanbieden, zoals zwemmen en eten geven. Maar het is lastig om zeker te weten of deze beesten goed behandeld worden, iedereen heeft een mooi praatje. Gelukkig waren Val en Stef het met mij eens en hebben wij de olifanten met rust gelaten.

Vanuit Mondulkiri zijn Stef en ik door gegaan naar Ratankiri. Hier hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar 3 mooie watervallen geweest en het kratermeer met glashelder water. Het was overal erg druk omdat de Cambodjanen het Chinese nieuwjaar vieren. Hele families met "coolboxen" en speakers. Gezellig voor hen en leuk voor ons om te zien. Wij hebben het meer rondgelopen en omdat zwemmen in een bikini niet gepast is hebben we dat maar overgeslagen.
Na deze dagen in het stoffige oosten van het land zijn al mijn kleren rood van het stof en dat gaat er met een simpel handwasje niet meer uit!
Stef en ik hebben hier afscheid genomen, zij op weg naar Siem Reap en ik naar Stung Treng. Het grensplaatsje naar Laos.

In Stung Treng heb ik een bezoek gebracht aan het Women's Development Center. Het is een goed project maar voor de bezoeker niet echt indrukwekkend. Vrouwen waren er aan het werk en maakte mooie sjaals. Helaas sprak niemand Engels, het was leuk om te zien maar niet echt informatief.

Morgen met de bus naar Laos! Van iedereen hoor ik geweldige verhalen dus ik ben benieuwd.