Time to go home - Micheal Franti
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kimberly
10 Maart 2016 | Laos, Luang Prabang
Ja lieve mensen, het zit erop. Na deze post stap ik in een tuktuk op naar het vliegveld voor mijn vlucht naar huis. Nou ja, eerst naar Bangkok dan naar Abu Dhabi om vanuit daar naar Amsterdam te vliegen.
De laatste weken in Loas waren tevens de beste van dit land. Ik heb de jungle dus overleeft en hoe!! Het was onbeschrijfelijk om in een boomhut te slapen, op 35 m hoogte, midden in de jungle. Omringt door het geluid van krekels, vogels, apen, herten, etc. Natuurlijk een geweldige sterrenhemel en alleen de geur van natuur.
Het ziplinen was een super manier om je door de jungle te verplaatsen. Je vloog over de boomtoppen van het ene naar het andere punt....onbeschrijflijk. Ik had graag langer gebleven!
Na de jungle ben ik op een slowboat gestapt om naar Luang Prabang te gaan. Dit duurde dan wel twee dagen, met een tussenstop in Pakbang maar het was een prachtige reis. Daarbij heb ik iets te hard gevolgen tijdens het ziplinen en werkte mijn rem niet goed waardoor ik iets te intens met een boom heb geknuffeld. Mijn enkel was vooral de dupe dus twee dagen lekker op mijn nederige derrière zitten was niet een heel slecht idee.
In Luang Prabang heb ik eerst de night market bezocht met eigenlijk alleen toeristenspul, wel de ideale plek voor de laatste souvenirs.
De volgende dag heb ik de stad rondgelopen en ben ik met twee Zweedse meiden, die ik eerder in de tuktuk had ontmoet, naar de grootste tempel van Luang Prabang geweest. Daarna stapte wij een winkeltje in met mooie textiele producten. Het leuke was dat de werkplaats in de buurt was en er een gratis tuktuk reed tussen de winkel en de werkplaats. Daar zijn we dan ook naar toe geweest. Heel interessant en indrukwekkend hoe de vrouwen overweg gaan met een weefgetouw. Het ziet er ingewikkeld uit maar deze vrouwen doen het met gemak en snelheid, ik denk dat ik binnen een minuut in knoop zou zitten met elk draadje in het weefgetouw.
Ik wilde niet teveel tijd in Luang Prabang doorbrengen dus ben ik nog voor 4 dagen naar Maung Ngoi geweest. Ik kende dit plaatsje van een docu die ik een tijd geleden heb gezien. Het was, gezien de inhoud van de docu, gek om hier rond te lopen. (Banana pancakes and the children of sticky rice)
Ondanks dat was het hier prachtig! Je kan er alleen komen door een boot te nemen vanuit Nong Khiaw, weer een fantastische tocht door een dramatisch landschap. Ik had mijn eigen bungalow met, het belangrijkste, een hangmat! En dat met uitzicht op de Nam Ou en al haar pracht en praal.
Bij aankomst ben ik op mijn veranda gaan zitten en daar ben ik pas vanaf gekomen toen het zo donker was dat ik echt niets meer zag. De volgende dag een wandeling door het dorp gemaakt (lees; de straat heen en weer) en naar een grot geweest. Mijn laatste dag heb ik eigenlijk niks gedaan. Mijn hangmat uitgebuit en genoten van het niks doen en de omgeving.
Helaas, toen was het toch echt tijd om weer terug te gaan naar Luang Prabang. Daar ben ik de volgende ochtend heel vroeg opgestaan, 5.45 uur om de Tat Bat te aanschouwen, hier lopen de monniken over straat om eten op te halen, dit wordt gedoneerd door de bevolking. Het is een plechtige ceremonie met veel regels. Ik heb het dan ook van een afstand bekeken in gepast kleding.
Ik was wel wat aan de late kant want rond 05.50 werd ik afgeleid door een kitten. Daar heb ik mee gekroeld en toen was het natuurlijk ineens 06.20 uur!
Na de ceremonie heb ik een bezoek gebracht aan het Royal Palace, Phou Si Mountain en Teac. En toen....was het 14.00 uur en had ik alles gedaan wat ik in Luang Prabang wilde doen, dus verder gerelaxt. De volgende dag ben ik nog naar de Kuang Si waterval geweest, een prachtige afsluiter! Meerdere watervallen met prachtige kleuren en natuur, jammer van al die mensen ;-). Hier zat ook het Bear rescue center. Dit is een opvang voor beren die zijn gered uit de toeristen of medicijnenindustrie. Geen geknuffel met de beesten, gewoon een mooie opvang. Tevens houden zij zich bezig met het tegen gaan van ontbossing, voorlichting en het tegengaan van de stroperij.
Mijn laatste diner heb ik genuttigd met Lynn en André uit Zweden. Zij hadden toevallig ook net de Gibbon Experience gedaan en waren net zo enthousiast als ik, gezellig dus!
Toen nog wat laatste souvenirs aangeschaft en eindelijk iets gevonden van hond of kat....verzoek van mijn lieftallige nichtje, Nena.
Vanochtend heb ik geprobeerd uit te slapen. Lekker ontbeten en koffie gedronken met een boek. Voor ik vertrok mocht ik nog even douchen, dus lekker fris het vliegtuig in.
Nou, ik ga een tuktuk aan de haak slaan!
Doei!! Tot in Nederland!
(Foto's volgen)
De laatste weken in Loas waren tevens de beste van dit land. Ik heb de jungle dus overleeft en hoe!! Het was onbeschrijfelijk om in een boomhut te slapen, op 35 m hoogte, midden in de jungle. Omringt door het geluid van krekels, vogels, apen, herten, etc. Natuurlijk een geweldige sterrenhemel en alleen de geur van natuur.
Het ziplinen was een super manier om je door de jungle te verplaatsen. Je vloog over de boomtoppen van het ene naar het andere punt....onbeschrijflijk. Ik had graag langer gebleven!
Na de jungle ben ik op een slowboat gestapt om naar Luang Prabang te gaan. Dit duurde dan wel twee dagen, met een tussenstop in Pakbang maar het was een prachtige reis. Daarbij heb ik iets te hard gevolgen tijdens het ziplinen en werkte mijn rem niet goed waardoor ik iets te intens met een boom heb geknuffeld. Mijn enkel was vooral de dupe dus twee dagen lekker op mijn nederige derrière zitten was niet een heel slecht idee.
In Luang Prabang heb ik eerst de night market bezocht met eigenlijk alleen toeristenspul, wel de ideale plek voor de laatste souvenirs.
De volgende dag heb ik de stad rondgelopen en ben ik met twee Zweedse meiden, die ik eerder in de tuktuk had ontmoet, naar de grootste tempel van Luang Prabang geweest. Daarna stapte wij een winkeltje in met mooie textiele producten. Het leuke was dat de werkplaats in de buurt was en er een gratis tuktuk reed tussen de winkel en de werkplaats. Daar zijn we dan ook naar toe geweest. Heel interessant en indrukwekkend hoe de vrouwen overweg gaan met een weefgetouw. Het ziet er ingewikkeld uit maar deze vrouwen doen het met gemak en snelheid, ik denk dat ik binnen een minuut in knoop zou zitten met elk draadje in het weefgetouw.
Ik wilde niet teveel tijd in Luang Prabang doorbrengen dus ben ik nog voor 4 dagen naar Maung Ngoi geweest. Ik kende dit plaatsje van een docu die ik een tijd geleden heb gezien. Het was, gezien de inhoud van de docu, gek om hier rond te lopen. (Banana pancakes and the children of sticky rice)
Ondanks dat was het hier prachtig! Je kan er alleen komen door een boot te nemen vanuit Nong Khiaw, weer een fantastische tocht door een dramatisch landschap. Ik had mijn eigen bungalow met, het belangrijkste, een hangmat! En dat met uitzicht op de Nam Ou en al haar pracht en praal.
Bij aankomst ben ik op mijn veranda gaan zitten en daar ben ik pas vanaf gekomen toen het zo donker was dat ik echt niets meer zag. De volgende dag een wandeling door het dorp gemaakt (lees; de straat heen en weer) en naar een grot geweest. Mijn laatste dag heb ik eigenlijk niks gedaan. Mijn hangmat uitgebuit en genoten van het niks doen en de omgeving.
Helaas, toen was het toch echt tijd om weer terug te gaan naar Luang Prabang. Daar ben ik de volgende ochtend heel vroeg opgestaan, 5.45 uur om de Tat Bat te aanschouwen, hier lopen de monniken over straat om eten op te halen, dit wordt gedoneerd door de bevolking. Het is een plechtige ceremonie met veel regels. Ik heb het dan ook van een afstand bekeken in gepast kleding.
Ik was wel wat aan de late kant want rond 05.50 werd ik afgeleid door een kitten. Daar heb ik mee gekroeld en toen was het natuurlijk ineens 06.20 uur!
Na de ceremonie heb ik een bezoek gebracht aan het Royal Palace, Phou Si Mountain en Teac. En toen....was het 14.00 uur en had ik alles gedaan wat ik in Luang Prabang wilde doen, dus verder gerelaxt. De volgende dag ben ik nog naar de Kuang Si waterval geweest, een prachtige afsluiter! Meerdere watervallen met prachtige kleuren en natuur, jammer van al die mensen ;-). Hier zat ook het Bear rescue center. Dit is een opvang voor beren die zijn gered uit de toeristen of medicijnenindustrie. Geen geknuffel met de beesten, gewoon een mooie opvang. Tevens houden zij zich bezig met het tegen gaan van ontbossing, voorlichting en het tegengaan van de stroperij.
Mijn laatste diner heb ik genuttigd met Lynn en André uit Zweden. Zij hadden toevallig ook net de Gibbon Experience gedaan en waren net zo enthousiast als ik, gezellig dus!
Toen nog wat laatste souvenirs aangeschaft en eindelijk iets gevonden van hond of kat....verzoek van mijn lieftallige nichtje, Nena.
Vanochtend heb ik geprobeerd uit te slapen. Lekker ontbeten en koffie gedronken met een boek. Voor ik vertrok mocht ik nog even douchen, dus lekker fris het vliegtuig in.
Nou, ik ga een tuktuk aan de haak slaan!
Doei!! Tot in Nederland!
(Foto's volgen)
-
10 Maart 2016 - 08:02
Vivian :
Wow, je bent er bijna weer! Goeie reis kimmie!
-
10 Maart 2016 - 08:07
Martijn:
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan... Mooie reis kippie. Goede vlucht(en) en we zien elkaar in Nederland weer! -
10 Maart 2016 - 09:09
Henk Van Kerkhof:
Wat een verhalen kan je vertellen. Geweldig. Veilige reis terug en we spreken je snel -
10 Maart 2016 - 09:11
Frum:
Tot snel! Goede reis en lekker nagenieten! -
10 Maart 2016 - 10:21
Ina:
Een goede terug reis en ik heb genoten van je reis verslagen -
10 Maart 2016 - 22:23
Jan V. Steenbergen :
Was weer heerlijk stukje om te lezen. Je zit nu do 22 uur al ergens in de lucht of op een luchthaven. Zie je hopelijk morgenavond weer of anders volgende week. Dikke knuf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
